Umowa pożyczki to dokument stwierdzający, że jeden podmiot przeniósł na własność określoną ilość pieniędzy na rzecz drugiego podmiotu.
Umowa pożyczki jest czynnością konsensualną. Strony umowy mogą dowolnie określać jej warunki byle były zgodne z przepisami.
Strony mogą ustalić termin zwrotu pożyczonej sumy dowolnie. Pożyczkę można zwracać w ratach, jeżeli umowa tak będzie stanowić, można zwrócić jednorazowo w z góry określonym w umowie terminie. Umowa może zakreślać termin długookresowy. Może stanowić o krótkookresowym terminie.
W judykaturze przyjęto się, że określenie terminu zwrotu pożyczki w sposób opisowy po sprzedaży nieruchomości nie odpowiada wymogom niezbędnym do ustalenia terminu, uzależnia bowiem zwrot pożyczki od zdarzenia przyszłego i niepewnego, a tym samym zakłada możliwość, że pożyczkobiorca nigdy nie będzie zobowiązany do zwrotu pożyczonej kwoty, co jest oczywiście niezgodne z naturą omawianej umowy.
Jeśli przedmiot pożyczki jest podzielny, dający pożyczkę może również wypowiadać umowę pożyczki częściami. Umowa może także nie wskazywać żadnego terminu zwrotu przedmiotu pożyczki. W razie braku w umowie tych regulacji w grę wchodzi przepis Kodeksu cywilnego.
Powyższe określone zostało w przepisach art. 723, jeżeli termin zwrotu pożyczki nie jest oznaczony, dłużnik obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu przez dającego pożyczkę.
Należy pamiętać, że umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych wymaga zachowania formy dokumentowej.
Innymi istotnymi wymogami umowy pożyczki są:
a) Imię i nazwisko stron.
b) Adres zamieszkania stron.
c) Numer i seria dokumentu tożsamości pożyczkobiorcy.
d) Kwota pożyczki.
e) Termin zwrotu lub inne przyjęte przez strony rozwiązania.
f) Wskazanie miejsca zwrotu.
g) Warunki rozwiązania sporów i miejsce.
h) Wynagrodzenie dla pożyczkodawcy.
i) Ewentualne kary za brak terminowego zwrotu.
j) Umowa wskazuje walutę pożyczki.